Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Itaque ab his ordiamur. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Ut id aliis narrare gestiant?

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quo modo autem philosophus loquitur? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quis istud possit, inquit, negare? Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Bork

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Non laboro, inquit, de nomine. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Restinguet citius, si ardentem acceperit. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At multis se probavit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Duo Reges: constructio interrete. Audeo dicere, inquit. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Immo videri fortasse. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Oratio me istius philosophi non offendit; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter meminerimus. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Cur post Tarentum ad Archytam?

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si

metuere destiterit, non erit; Idemne, quod iucunde?

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Velut ego nunc moveor. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;