Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Sedulo, inquam, faciam. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nunc agendum est subtilius.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Eam stabilem appellas. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Quis istud possit, inquit, negare?

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Haec bene

dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nam ante Aristippus, et ille melius. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Iam enim adesse poterit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Primum divisit ineleganter; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Non est igitur voluptas bonum. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. De quibus cupio scire quid sentias. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Hic ambiguo ludimur. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ita nemo beato beatior. Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Duo Reges: constructio interrete. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed ille, ut dixi, vitiose. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Erat enim res aperta. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.